Eftirköst og rassaköst

Ég hef, eins og margur, fundir fyrir því hve erfitt er að koma til vinnu aftur eftir langt jólafrí. Umsnúningur á svefntíma og breytt mataræði hefur þau áhrif að orkan stendur á sér.

Ég vinn á leikskóla og 2. janúar einkenndist af geispandi starfsfólki  og börnum með bauga og , jú einstaka rassaköstum þeirra síðastnefndu, en þau hafa aðeins meiri orku uppá að hlaupa en við sem eldri erum.

Merkilegt hvað svona frí, sem maður gæti haldið að ætti að fylla mann orku og brennandi áhuga, gerir mann hundslappan og grautarlegan.  

Ég hlakka til þegar líður fram í næstu viku og allt og allir fara að vera eins  og þeir eiga að sér.

Síðan vil ég leggja fram formlega kæru til almættisins vegna veðurfarsins; Hvernig er það, á ekkert að koma neinn vetur? Þessi rigning með myrkrinu, sem henni fylgir er ekki til að hressa mann upp. Ég segi eins og börnin: "ég panta að fá smá snjó og smá frost og heilmikla sól!" Þá tek ég gleði mína og börnin sleða sína og saman förum við öll út að leika. 

Athugasemdir

[Jóna Á. Gísladóttir, 9.1.2008 kl. 23:46]

Ég er enn ekki búin að jafna mig.

[Steingerður Steinarsdóttir, 14.1.2008 kl. 10:31]

Já, þetta er stórmerkilegt. Alveg eins og þegar annir eru miklar afkastar maður ótrúlega miklu en þegar lítið er að gera liggur nánast ekkert eftir mann.

[Kolgrima, 14.1.2008 kl. 22:07]

Bara að kvarta, þá kemur þetta :)